Ime Mirko Simić malo je poznato široj javnosti, pa tako većina stanovništva nije upoznata sa slučajem ovog domaćina iz sela Trbosilje u okolini Loznice, koji je, kako bi ispunio amanet svojoj supruzi uradio ono što bi se svakom čoveku učinilo nemogućim – podigao je crkvu kako bi njegova supruga mogla da počiva na njihovom imanju.
Naime, Simić, čovek iz sela Trbosilje ispod Cera, imao je nameru da svoju suprugu Slobodanku sahrani u neposrednoj blizini kuće, na svom imanju. Ipak, u ostvarenju njegove namere isprečili su se mnogobrojni problemi, te je Mirko 1993. godine učinio nešto zbog čega se danas turisti koji se upute ka Ceru obavezno zasutavljaju u ovom selu.
Instalirajte našu iOS ili Android aplikaciju – Objektiv.rs
Naime, u Zapadnoj Srbiji, na predelu Rađevine i Jadra, postoji običaj sahranjivanja na privatnim posedima, a ova praksa, prema etnografskim istraživanjima datira iz peroda neposredno nakon Prvog svetskog rata.
Neki od razloga za praktikovanje ovog nesvakidašnjeg običaja jesu praktične prirode, što stanovništvo u ovom predelu Srbije opisuje činjenicom da veliki broj sela nema svoja mesna groblja, pa su prinuđeni da se sahranjuju na gradskom groblju, što, opet, podrazumeva veliku udaljenost od mesta stanovanja.
Drugi su, pak, čisto sentimentalnog karaktera a tiču se ogromne tuge usled iznenadnog gubitka voljene osobe, ili ispunjavanja njenih poslednjih želja. Taj psihološki aspekt bio je motiv i Simiću, koji je, da bi sahranio svoju dragu suprugu na svom imanju pronašao način da udovolji svima koji su se protivili njegovoj odluci.
View this post on Instagram
Naime, iako je predeo od Gučeva, do Bajine Bašte putnicima prolaznicima poznat po nadgrobnim spomenicima postavljenim po dvorištima i privatnim parcelama, ova praksa je, zapravo, zabranjena zvaničnim zakonom.
Ipak, meštani jadarskih i rađevskih sela ili odbijaju da prihvate tu činjenicu, ili ističu da sa ovom pravnom odlukom uopšte nisu upoznati. Na osnovu takvog pravnog okvira, i Mirkovoj želji su na put stale i komšije, ali i tadašnja lokalna vlast.
Nakon što je svoju suprugu sahranio na mestu na kojem je planirao, Mirko je dobio naredbu da premesti njen grob sa ovog mesta. Uz to, komšije su počele da ga posmatraju sa negodovanjem, budući da se, prema nekim tumačenjima, ovaj običaj može okarakterisati kao greh. Uvidevši tu situaciju, u želji da pomiri stavove svoje zajednice ali i da zadovolji svoju želju, Mirko se odlučio na potez za koji je malo ko verovao da će mu poći za rukom – pored ženinog groba je sagradio crkvu!
Ova bogomolja oduzima dah svakom putniku koji se zaputi ka Ceru. Mirko je crkvu počeo da gradi 1993. godine, dve godine nakon što je njegova supruga preminula. Ono što je potpuno fascinantno jeste činjenica da je čitavu gradnju finansirao sam. Ova seoska crkva do današnjeg dana nije izgrađena do kraja, a Mirko je do kraja svog života ulagao nadljuske napore da se ona završi. Preminuo je 2004. godine.
Njegov slučaj je dobio i svoj odjek u filmskoj industriji, pa je tako priča o Mirku Simiću iz prvog lica prepričana u dokumentarcu “Ljubav, Zavet”, prikazivanom na 25. Međunarodnom festivalu etnološkog filma. I zaista, možemo se složiti da je autor ovog etnografskog ostvarenja izabrao pravo ime za svoje umetničko delo.
Našli ljudsku RUKU, pa začuli jeziv GLAS: U ovoj srpskoj crkvi se dešavaju najčudnije stvari (FOTO)
Komentari (0)